zamieniać się – zamienić się

zamieniać się – zamienić się
zamieniać się – zamienić się {{/stl_13}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dawać sobie nawzajem coś w zamian za coś; wymieniać cię czymś nawzajem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zamieniać się na miejsca. Zamienić się na bluzki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ulegać przemianie, przeobrażeniu; stawać się jakimś innym, kimś innym; przemieniać się, przekształcać się, przeobrażać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ten kraj zamienia się w kamienną pustynię. Niechęć zamieniła się w nienawiść. Nasz dom zamienił się w hotel. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zamieniać się — Coś zamienia się w czyn zob. czyn. Zamienić się w słuch zob. słuch 2. Zamienić się w słup soli zob. słup 2. Zamienić się w sopel lodu zob. sopel …   Słownik frazeologiczny

  • zamienić — dk VIa, zamienićnię, zamienićnisz, zamienićmień, zamienićnił, zamienićniony zamieniać ndk I, zamienićam, zamienićasz, zamienićają, zamienićaj, zamienićał, zamienićany 1. «dać, otrzymać coś w zamian za coś, zastąpić jedną rzecz inną; zrobić… …   Słownik języka polskiego

  • zamieniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zamieniaćam, zamieniaća, zamieniaćają, zamieniaćany {{/stl 8}}– zamienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zamieniaćnię, zamieniaćni, zamieniaćeń, zamieniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zamieniać — Zamienić z kimś słowo, pół słowa, dwa słowa, dwa zdania itp. «porozmawiać z kimś przez chwilę»: Otto wszedł z brzegu po kładce na statek, uścisnął w milczeniu rękę Konrada Klanga. Nie zamienili ze sobą ani słowa. Jakieś półgłośne mruknięcie… …   Słownik frazeologiczny

  • zamienny — «podlegający zamianie, przeznaczony do zamiany, dający się zamieniać, zamienić; polegający na zamianie, wymienny» Części, elementy, zespoły zamienne. Lokal zamienny. ∆ Handel zamienny «handel polegający na wymianie towaru na towar; handel bez… …   Słownik języka polskiego

  • czyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czynnie {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co zostało uczynione; postępek, uczynek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokonać pewnego czynu. Dopuścić się haniebnego czynu. Zaświadczyć czynem. Liczą się czyny, nie słowa.{{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”